اندازه گیری اثر مهاری عصاره های آبی شش گیاه دارویی بر فعالیت آنزیم گزانتین اکسیداز به روش برون تنی

مقدمه: تولید بیش از اندازه اسید اوریک به وسیله آنزیم گزانتین اکسیداز باعث بروز بیماری نقرس می شود. مهارکننده های این آنزیم از جمله داروی آلوپورینول از مهم ترین داروهای ضدنقرس موجود می باشند. گیاهان دارویی از جمله منابع طبیعی در دسترس هستند که ممکن است در درمان نقرس موثر و مفید باشند. هدف: در این مطالعه اثر مهاری عصاره های آبی گیاهان کور ، کاسنی2، پونه3، لوبیا، شنبلیله5 و دارچین6 که خاصیت ضدنقرس آن ها قبلاً در منابع گزارش شده است، بر آنزیم گزانتین اکسیداز ارزیابی گردید. روش بررسی: در این مطالعه، تحت شرایط کنترل شده، گزانتین در مجاورت آنزیم گزانتین اکسیداز به اسیداوریک تبدیل می شود. میزان جذب اسیداوریک در طول موج 295 نانومتر بوسیله طیف سنج uv اندازه گیری شد. افزودن آلوپورینول (به عنوان گروه کنترل مثبت) یا عصاره های گیاهی به محلول حاوی آنزیم، با مهار آن می توانند باعث کاهش تولید اسیداوریک شوند. ابتدا اثر مهاری آلوپورینول بر آنزیم و تکرارپذیری روش طی سه سری آزمایش ارزیابی شد و سپس اثرات مهاری عصاره های آبی گیاهان بر آنزیم در غلظت های mg/ml 1/0، 5/0، 1، 5/1، 2 و 3 بررسی شد. نتایج: میزان ec50 به دست آمده برای آلوپورینول در این آزمایش ها مقدار g/mlμ38/0 بود. ارزیابی اثر عصاره های گیاهی بر آنزیم نشان داد که پونه با 72 درصد مهار آنزیم (001/0p<) در مقایسه با گروه کنترل آن در غلظت mg/ml3 دارای اثر قوی مهاری و لوبیا با 27 درصد (001/0p<) مهار آنزیم در غلظت mg/ml3 در مقایسه با گروه کنترل آن اثر متوسط و بقیه گیاهان فاقد اثر مهاری بر آنزیم بودند. نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که بخشی از اثرات ضدنقرس گزارش شده پونه و لوبیا به دلیل مهار آنزیم گزانتین اکسیداز در بدن می باشد.